Dag 20 Thanh Guong

Om 12.15 uur, 70 km gefietst en 8 km voor mijn bestemming, las ik nog een laatste pauze in. Ik ben verslaafd aan Vietnamese koffie met of zonder gecondenseerde melk. Dit mag ik mezelf niet onthouden. 

Als de zon doorkomt is het snikheet. Is het bewolkt dan is het, samen met de rijwind, aangenaam fietsen. 

Het is licht heuvelachtig, minder dan Z-Limburg. Langs de Ho CHI Minh route verrijzen hoge bergen. Ze vormen de grens met Laos wat ik overmorgen ga bereiken en dan deze bergen moet overwinnen. De weg is spiegelglad en het verkeer is rustig. De claxons doen nog steeds hun best. Een colonne militairen rijdt voorbij. De soldaten zitten achterin en zwaaien. Enkele kinderen komen naar me toe tijdens een pauze en willen Engels praten. Ze hebben er plezier in. Ik woon overigens weer in Hal Lan. De kinderen weten het land te liggen. 

Ik fiets langs een van de weinige katholieke kerken en een begraafplaats. De kerk staat in de steigers voor restauratie. Ik denk dat de Notre Dame eerder klaar is. 

In het hotel vraag ik de dame of er kleding gewassen kan worden. Leg het hier maar neer. Wat ik nu aan heb moet ook gewassen worden. Nou, dan leg je dat nu ook hier neer. Ok ik breng het later. 

Met het afrekenen kun je de Vietnamees vertrouwen. Je hoeft niet te vragen wat het kost. Laat een stapel bankbiljetten zien en zij graaien de juiste waarde er tussenuit. Nog nooit een verrassing geweest. 

Ook zie je hier dat de waterpijp wordt gebruikt. Het doosje tabak ligt op tafel en iedereen pakt ervan. Ze stoppen een klein propje tabak in de pijp en zuigen één keer krachtig de rook naar binnen. Direkt daarna staan ze op en gaan weer. 

Vanavond eet ik in het hotel.