Dag 41 Siem Reap

De kabel met USB stekker is gebroken. De telefoon is leeg. Gelukkig ben ik in een grote stad en is het niet moeilijk om  een nieuwe te kopen. De mensen zijn veel vriendelijker als in Laos. Mensen kiezen wereldwijd dat Cambodja de allervriendelijkste bevolking heeft. Raar want als je Pol Pot meegemaakt hebt kun je de mensheid niet meer vertrouwen. 

Pol Pot was heerser in Cambodja van 1975-1979 in welk jaar Vietnam hem verdreef. Hij dwong mensen te verhuizen naar het platteland om dwangarbeid te verrichten. Er moest rijst geproduceerd worden en geen academici, daar was geen behoefte aan. Mensen met een bril hadden niet veel kans om te overleven want het zag er te slim uit. Ook kinderen werden vermoord. De ‘killing Fields’ getuigen nog steeds van dit drama. Het 5de deel van de bevolking werd vermoord. Ik wil in mijn reisblog niet teveel een leraar zijn maar het is bedoeld om mijn emoties te tonen. Ik ga ook echt niet naar de Killing Fields om getuige te zijn van deze genocide. 

Ik ga wel naar musea over de jodenvervolging en de nazi concentratiekampen. Het aanschouwen van duizenden schedels hoeft van mij niet. Een stap te ver. 

In Laos heb je enkele ‘vriendschapsbruggen’ over de Mekong. Deze zijn voor het grootste deel betaald door Thailand. 

In Cambodja heb je ook ‘vriendschapsbruggen’ maar deze zijn betaald door China. China investeert in de infrastructuur maar ook in scholen en ziekenhuizen. Daar kun je kritiek op hebben maar het westen heeft deze kans laten liggen. 

Ik wordt met de tuk-tuk opgehaald

vanaf mijn guesthouse en ben om 12.30 op het busstation. De Virak Buntham bus heeft 1 uur vertraging zegt een jonge dame. Ik wordt er niet koud noch warm van. Wel van de schitterende dame maar niet van de mededeling. De vertrektijden van de Zwitserse treinen zijn beter te vertrouwen maar ik heb de tijd en ik kijk weinig op mijn horloge. 

Mijn ex fietsmaatje Johnny heeft een zware depressie achter de rug. Hij trekt nog steeds van het UWV maar met hun medeweten is hij op fietsreis. Deze omgeving is goed voor zijn herstel. Met het rekenen met de miljoenen aan Laotiaanse Kip wordt hij onzeker. Waarom zou je je zorgen maken als je een miljoen te besteden hebt per dag Johnny? 

Ragunathan is een explosievenopruimer. Hij ruimt dus die niet ontplofte bommen op waarover ik 8 november schreef. Hij komt uit Sri Lanka en in de bus zit ik langs deze held, vriend van de mensheid maar ook van kinderen want bij een stopplaats krijgen de kinderen in de bus chips van hem. Hij werkt voor de Verenigde Naties. Hij is nu op weg naar huis om met zijn gezin tijdelijk herenigd te worden. Home Leave dus, kennen we bij de NATO ook. 

Hij heeft zijn werkgebied in NO Cambodja tegen de Vietnamese grens.

De rit gaat gedeeltelijk over een gloednieuwe Chinese snelweg en is pas 2 maanden open. Het verbindt Siem Reap met het nieuwe vliegveld wat ook gesponsord is door China en sinds een maand open is. 

Hetzelfde is gebeurd in Sri Lanka vertelt Ragunathan. Dit land kon de rente niet betalen en China claimt alles wat ze betaald hebben en is nu de enige eigenaar van een vliegveld, snelweg en een haven. 

Bij het busstation zie ik mijn fiets weer staan, helemaal compleet. 

Ik fiets naar een prachtig hotel met zwembad.

Siem Reap is een bruisende stad. Waarschijnlijk omdat er dit weekend waterfeesten zijn.