Dag 6 21 okt

Gisteravond heb ik een super mooi zalencentrum gezien. Ik vraag aan de receptie of ik binnen foto’s mag maken. 5 Enthousiaste medewerkers begonnen door elkaar te vertellen totdat de directrice verschijnt en ik een persoonlijke rondleiding kreeg. Dat was niet de bedoeling maar zo’n aanbod mag je niet voorbij laten gaan. Er zijn meerdere feestzalen, een restaurant en danszalen.

Ze vertelt over de architect en de activiteiten die hier plaats vinden. Ik bekijk de bamboe structuur. Dit had ik in Vietnam niet verwacht. 

Terug lopend naar het hotel wordt ik uitgenodigd voor een maaltijd op straat. Dat sla ik vriendelijk af maar ik drink wel een Vietnamees rijstdrankje.

Ik ben er niet blind van geworden. 

Om half zeven draaien de trappers al rond. Ik moet een stukje over de doorgaande drukke weg. Daarna sla ik af, weg van de claxonnerende bussen en trucs. De navigatie stuurt me naar de woonkamer van een huis en daarna tegen een fabriekspoort. De derde poging wordt rijkelijk beloond. Ik hoef nauwelijks te klimmen en fiets netjes tussen de bergen door over zandpaden langs rijstvelden en over gammele bruggetjes.

Dit is Vietnam zoals ik me het voorgesteld heb. Om half tien kom ik in een dorpje en zie een afbeelding van een panini.

Daar ga ik voor. Ik heb nog geen ontbijt gehad maar wel een fantastische morgen

Ik ga verder, het pad volgend. Soms moet ik afstappen omdat het te steil naar beneden gaat.

Met de fiets aan de hand schuift het voorwiel over het zand weg terwijl het achterband al aan het slippen is.  Met twee remmen doseren lukt het. Een jonge tiener komt met zijn brommer in tegenovergestelde richting de berg niet op. Ik kijk hoe hij dit op gaat lossen. Een oudere jongen verschijnt op het toneel. Hij neemt de brommer over en demonstreert het jongetje, maar waarschijnlijk ook mij, hoe het moet. Ik loop weer voorzichtig verder met mijn probleem. 

Uiteindelijk ga ik de geasfalteerde weg weer volgen. De mensen zijn super vriendelijk. Of lachen ze mij uit? Ik versta er niets van. Een tiener met zijn scooter trekt me aan de hand een stukje berg op. We hebben beide plezier. 

Ik heet tijdelijk Anthony. Enkele dagen geleden heette ik nog Ton maar dan zag je een gefronst voorhoofd. Ik woon ook niet in Holland. Tijdelijk woon ik in Germany, dat woord kennen ze wel. 

Straks in de toeristische streken, waar ze beter Engels spreken, ga ik weer verhuizen.