Dag 4 19 okt

Gisteravond ben ik door Sa Pa gelopen op zoek naar een restaurant. Ik heb saté stokjes gegeten die half op straat gebarbecued werden. Streetfood is overal te vinden en lekker. 

Terwijl ik zat te smikkelen liepen de toeristen in groepjes voorbij. Voorop de gids met het befaamde vlaggetje zodat niemand kan ontsnappen. De luiere toeristen maken gebruik van verlengde golfkarretjes. Ik zie ze kijken als zombies, maar naar wat? Ik vroeg me af wat de gids te vertellen heeft in het centrum van Sa Pa met winkels, restaurants en massagesalons. 

Ik ga Sa Pa vandaag verlaten. In de buitenwijken worden veel hotels gebouwd en en over enkele jaren is Sa Pa niet meer wat het was. Dus nog meer toeristen en golfkarretjes. 

Ik ga met de bus de berg op want het eerste stuk gaat direkt 800 m omhoog. Vanaf de top probeer ik nog 100 km te fietsen. Ik betaal 8 euro en voor de fiets nog eens  8 euro. Raar eigenlijk want de reiskoffers mogen gratis mee. Waar is de logica dat 3 koffers waarvan waarschijnlijk 1 gevuld met schoenen gratis zijn. 

Ik ga genieten van het uitzicht als ik op de top ben maar vooral als ik naar beneden glijd met misschien uitzicht op de theeplantages, rijstvelden  en een stukje oerwoud. Of ik zit in de wolken. Na 10 dagen/600 km probeer ik in Hanoi te zijn waar tevens de bergetappes eindigen en het vlakke land lonkt. Met uitzondering van de grens tussen Vietnam en Laos blijft het vlak tot aan de eindbestemming in Bangkok

Zo heb ik me dit thuis in de luie stoel achter de IPad voorgesteld maar ik weet nu al dat de werkelijkheid anders kan gaan worden. De locals zijn van onschatbare waarde en die kennen de streek beter dan Google. Ik ben voorbereid en laat het nu op me afkomen. Ik fiets waar de wegen mij naar toe brengen. Alles staat in de fietsapp. 

Ik dacht bij de top te zijn en vraag de chauffeur om te stoppen en mij eruit te laten. Verkeerde beslissing, ik moet nog veel klimmen om boven te komen. Daarboven was een mooie tuin te zien met uitzicht op de bergen. 

Ik ga vervolgens 23 km naar beneden met percentages boven de 10%.

Onder in het dal zijn de theeplantages

maar ook steile hellingen en de temperatuur stijgt. Tijdens het drinken valt me een busje op langs de weg. Ik mag mee rijden. 

In de bus gaat het allemaal te snel waardoor je geen tijd hebt om een foto te maken.
Zelfs met Google vertaalprogramma is het bijna onmogelijk om duidelijk te maken dat ik wil stoppen. Voor de chauffeur is het totaal onlogisch dat ik eruit wil, laat staan fietsen. Enkele km voor de homestay ga ik verder op de fiets. Weer een steile berg ligt achter me

Het wordt me duidelijk dat fietsen in de hooglanden van Vietnam onbegonnen werk is. Ik ga zoeken naar een ontsnapping. Met hulp van de Homestay ga ik morgen met de bus.

Een kamer kost hier €8. De tuin is prachtig onderhouden