Dag 91 dinsdag 18 okt richting Lexington

Wies heeft nog steeds geen telefoon via haar USA Sim kaart. We communiceren nog een keer. Helaas hebben ze een foutje gemaakt en ons 60 dagen abonnement in 30 dagen verandert. Ze kunnen het oplossen door een nieuwe Sim kaart te sturen maar dat is voor ons geen oplossing. Dat begrijpen ze en we krijgen het geld terug. Daar zijn we niet heel blij mee maar vanaf nu gebruiken we Vodafone Wereld Alles in 1 abonnement. €7,50 per dag onbeperkt bellen incl data. 

We fietsen door de Appalachen verder naar het einddoel. Verderop stopt een auto voor ons en van Larry

krijgen we ieder een zak met daarin snoep, nootjes en een muesli reep. Het is echt ontroerend en je voelt je welkom. Alweer die hartelijkheid die we bijna elke dag mogen beleven. Alleen UHAUL zit me nog een beetje dwars. 

We fietsen naar Natural Bridge, de eerste en meer dan 250 jaar een toeristische locatie in USA. We moeten eerst 137 tredes naar beneden maar na 22  tredes ben ik de tel kwijt. De wandeling is de moeite waard.

De Native Americans (het informatiebord schrijft Indians maar dat is inmiddels ‘Not Done’ hebben we eerder geleerd) hebben deze plaats ‘goddelijk’ gevonden. Ik moet schuldig blijven of de indianen wel een God hadden maar dat even terzijde. 

Onderweg zien we nog enkele hilarische momenten. Bekijk de foto’s

De Warmshowers voor vanavond zijn Dirk en Chrissy van Assendelft. Hij is verhuisd van Nederland naar USA toen hij 10 jaar oud was. Hij praat nog Nederlands. Zijn moeder heeft in Indonesië in een jappenkamp gezeten toen ze 7/8 jaar was. Dirk zegt dat haar moeder psychisch geleden heeft. Ze kan niets weggooien en kan niet omgaan met de consumptie cultuur. Begrijpelijk als je in een jappenkamp hebt gezeten. Ze is erg gesloten en Dirk vind haar niet leuk en onnodig streng. 

Chrissy spreekt behalve Engels ook Koreaans. Zij werkte 6 jaar als vertaalster in het leger en was behalve in Korea ook in Irak.

Beide werken nu in de IT

  En nu de dagelijkse herfstfoto