Dag 48 zondag 31 juli richting Hartsel

We nemen afscheid van Phyl en Neil Rubinstein. Twee bijzondere mensen die ons twee dagen in de watten hebben gelegd.

We zitten op 2900 meter hoogte in Breckenridge en we hebben gemerkt dat Wies zuurstofgebrek heeft de laatste dagen. Neil gaat Wies naar de top brengen op 3500 meter en ik fiets met 1  stuks bagage waar mijn kleding in zit. De eerste kilometers gaat het voorzichtig naar boven.  Als het steiler wordt, zie ik Niels en Ursula uit Stuttgart voor me. Niels heeft een probleem met de bloeddruk. Ik neem wat tassen van hem over om hem te ontlasten. Na 3 uur bereik ik de top van de Hoosier pas en even later komen Neil en Ursula ook aan. Wies komt even later op de top met Neil Rubinstein.

We zijn weer kompleet en na een paar foto’s beginnen we aan de afdaling. Voorlopig hoeven we niet meer te klimmen.

We gaan langzaam afscheid nemen van de Rocky Mountains. Nog 2 dagen afdalen en dan kunnen we er een streep onder zetten. Inmiddels ben ik 8 kg afgevallen ook omdat de cashewnoten savonds niet meer op tafel staan. 

In FairPlay komen we in een wedstrijd met ezelrennen terecht. De atleten en de ezels moeten of 13 mijl of 26 mijl rennen. Ze worden enthousiast aangemoedigd door de toeschouwers en het dorp staat op zijn kop. De lokale sheriff heeft er de handen aan vol. Zie video

We gaan verder en terwijl we dalen richting Hartsel begint de weg drukker te worden. Het weekend is bijna voorbij en de mensen haasten zich naar huis. We fietsen op de weg vaak links van de witte streep want er is geen vluchtstrook. De chauffeurs zijn voorzichtig maar het is zacht gezegd wat onwennig in deze drukte. 

Hartsel is een klein dorpje. De fietsen hebben de volle belangstelling. 

 Er is een tankstation, een winkeltje wat te koop staat en twee restaurants. Achter het eerste restaurant slaan we onze tent op.

Het is nog erger dan de ergste camping. We gaan vroeg naar de tent. Morgen weer een nieuwe dag.