Dag 52 vrijdag 9 sep richting Ordway

Het was heet vannacht. Het waterbed past de temperatuur aan afhankelijk van de max middagtemperatuur. Ik heb boven de dekens geslapen om zoveel mogelijk isolatie te creëren tussen het water en mij. Het ontbijt was voortreffelijk en dan begint de fietsdag goed. We moeten ons gewicht in de gaten houden want de eerste helft van deze fietstocht waren we allebei teveel afgevallen. We nemen afscheid van Allen  Hij wil vroeg op school zijn want de administratie kan niet eventjes tussendoor Hij vertrekt met de fiets en volgend jaar zou het kunnen dat hij bij ons aan de deur klopt  Hij gaat een grote tour door Europa maken en Landgraaf zit vanaf vandaag in het programma, met de fiets natuurlijk. Even later sluiten we de achterdeur en leggen de sleutel in de BBQ op het terras.

Om 7 uur zitten we op de fiets en even later op een drukkere rondweg. Pueblo is uitgestrekt. We fietsen een tijdje op de brede vluchtstrook en slaan dan af op de highway 96 die we 600 km blijven volgen. Het is niet druk en passeren na 42 km een klein dorpje met geen voorzieningen. Je mag er wel camperen maar dat kan ik niemand aanraden. Alleen voor noodgevallen want je staat in het zand. 

We krijgen gezelschap van een treinspoor en warempel er komt een trein met 4 locomotieven en ik schat meer dan 100 wagons, misschien wel 150. Je hoort de trein van verre aankomen. De machinist bedient de toeter heel ijverig. In al die leegte is dit een welkome afwisseling. Het is amusement en de machinist is muzikaal, hij kan het ritme goed vasthouden. Even verder zijn mannen, waarschijnlijk Mexicanen, tankwagons aan de binnenkant aan het schoonmaken.

We groeten elkaar maar dat voorkomt niet dat ik voor de tweede keer een lekke band krijg. Weer een piepklein staaldraadje. Waarschijnlijk van een in flarden gereden autoband. 

We zitten nog een uurtje van de eindbestemming als we een dorpje binnenrijden met wel voorzieningen. Het gemeentehuis(je) is open en een rokende mevrouw vraagt of we water willen en om de hoek staat zelfs een coca cola machine. Voor de rest is er niets wat onze aandacht trekt behalve een fietser met twee lekke banden. 

Even verderop staat Arkansas Valley Correctional Facility. Een van de  15 gevangenissen in de buurt. 

Een groot complex en streng beveiligd lijkt me. We durven er amper naar te kijken. 

We hebben een groot gedeelte van de dag kopwind maar het wordt steeds sterker. Een geluk, vandaag komen we in een “koufront”. Niet schrikken, 27 graden en dat is morgen nog kouder, 12 graden wordt voorspeld. Geen typefout. 

We slapen in Hotel Ordway en zijn de enige gasten. Gaan we verstoppertje spelen?

Maar eerst iets drinken in het café op kruipafstand. Het café heeft geen bier dus we drinken koffie met peacan gebak. Peacan gebak werd bij ons bekend in 1983 toen we een half jaar in Missisippi woonden en een tocht maakten langs de Plantage huizen. 

We vertellen morgen wel hoe het afloopt met het verstoppertje spelen