Dag 53 zaterdag 10 sep richting Eads

We hebben gisteravond nog een bar gevonden en een wijntje gedronken. Leuk gepraat met Clayton en Bill, de eigenaar. Om 22 uur vonden we het tijd om te gaan slapen in het goedkope, aftandse hotel.

Het bed was wel prima. 

In het dorp hebben we ontbeten en daarna trappen maar. Goed aangekleed want het is maar 12 graden en veel warmer wordt het niet meer vandaag. Al snel komen we langs een super boerderij. Er staan kalveren buiten zover als je kan kijken.

Op de foto is dit niet goed te zien vanwege de kwaliteit van mijn IPhone camera. Zelfs met het blote oog valt die donkere stilstaande massa niet op. Vanwege de wind ruiken we ook niets. Twee voedervrachtwagens trokken de aandacht. Ik ga vragen bij het kantoor of we van dichtbij foto’s mogen maken. De dame keek me aan of het in Keulen donderde. Nee dus. Ik mag wel een foto maken van de silo’s.

Ze vertelt dat er 72000 kalveren staan en er werken 80 mensen. Geen melkvee dus  

We fietsen verder, een krachtige koude wind komt recht van voren en als we na 32 km uitgeput tegen een schutting zitten te puffen, komt er een man naar ons toe met een revolver in zijn holster. Het is de sheriff, herkenbaar aan zijn grote badge aan zijn riem, verder geen uniform. Hoe gaat het?  We antwoorden dat de tegenwind ons klein gekregen heeft. Hij kan ons niet helpen want hij moet de andere kant uit maar hij roept iemand op. I want to help you, that is why we are here. 

We fietsen verder en na een uur ploeteren met tegenwind zien we blauwe en rode lampen ons naderen. De sheriff heeft woord gehouden. We zijn gered.

Zo voelde het. Wat een afstanden, wat een wind, wat een kou en wat een leegte. We hebben 55km gefietst en 45 km gelift met onderweg een enkele boerderij of huis en verder een kaal landschap. Leuk is anders. 

We worden naar ons hotel gebracht terwijl we uitleg krijgen over de radar en het bezit van wapens en hoe hij daarmee omgaat als hij iemand staande houdt. Als de chauffeur niet zijn handen boven op het stuur legt dan blijft hij waarschuwen en de Sheriff blijft bij de patrouille-auto staan. 

‘s Avonds gaan we naar de rodeo. Er zijn een aantal deelnemende  cowboys waarop individueel geboden wordt door het publiek. De inleg wordt in een pot gedaan en de cowboy die het langst op het paard blijft zitten krijgt de pot samen met diegene die op hem geboden heeft.

De foto is ook hier van slechte kwaliteit maar het filmpje is beter. Weet je waarom dat paard zo wild springt? Ze binden zijn testikels vast met een riem. Dus niet van de cowboy zover ik het begrepen heb. Op het einde van het filmpje wordt de riem los gemaakt door de volgers te paard. 

Het is koud en we vertrekken voordat de pot verdeeld wordt naar het hotel. De paarden achterlatend met zere ballen.