Dag 55 maandag 12 sep richting Scott City

We vertrekken wat later. Het restaurant/tankstation in Sheridan Lake is pas om 7 uur open. Bovendien zou het te koud zijn in de vroege morgen. We ontbijten met de lokale boeren. Ze zien er niet vrolijk uit. Het is half september en de landerijen zijn bijna overal leeg. Het grootste gedeelte wordt niet bewerkt. De oogst zou in enorme silo’s moeten zitten maar dit jaar was gortdroog. Volgend jaar gaan we oogsten zei een boer. Als er regen valt, zegt hij nog snel erbij. De zonnebloemen staan nog op het veld.

De mais staat er ook nog goed bij op sommige plaatsen. Waar water is groeit het goed. Daar zit het probleem. Er is niet overal water. De laatste 2 jaren heeft het niet geregend. Vorig jaar waren hier zandstormen met minder dan een meter zicht. Er worden nog wel silo’s bijgebouwd. In de hoop op betere tijden. 

Er zijn hier meerdere super boerderijen met meer kalveren vergeleken met die we eergisteren gezien hebben.

Ze staan aan de zuidkant van de highway, daar waar de wind vandaan komt. Je raadt het al. Het stinkt enorm. 

We fietsen de 6e staat in, Arkansas.

We fietsen vervolgens een andere tijdzone in en zitten voorlopig in Central Time, 7 uur verschil met Nederland.

We bereiken Leoti onze geplande eindbestemming. We gaan als een trein en besluiten om nog 40 km verder te fietsen naar Scott City waar we kunnen slapen bij Ben en Brinlee en kleine Jude van anderhalf. Ben is piloot van een sproeivliegtuig. 500 Liter kan hij tanken en 1 uur sproeien over de akkers. Want dat is wat we hier zien: akkerbouw, akkerbouw en nog eens akkerbouw. 

Brinlee heeft economie gestudeerd en handelt in grote partijen landbouwproducten, de opbrengsten van de akkers worden door haar verkocht

We kijken samen naar de sterrenhemel. De maan komt boven de horizon en stijgt snel.  De horizon wordt hier niet gestoord door bomen en huizen en is dus een scherpe lijn, heel ver weg.   Op de BBQ ligt kip en met een aardappelsallade eten we even later ons buikje rond.