Dag 7 richting Elder Springs Campground

Vanmorgen heeft Brian lekker ontbijt gemaakt Brian is ingenieur en werkt bij waterzuiveringsinstallaties. Het lijkt op het werk wat Robert doet. Bovendien kweekt hij Marihuana, voor zijn vriend zegt hij, de Pothead.

We gaan de komende nacht overnachten op een campsite waar water zou zijn dus we besluiten om warm te eten voordat we de Old McKenzie Highway pas opdraaien. Helaas zijn beide restaurants gesloten Wies blijft zitten samen met mijn bagage en ik fiets 5 km terug waar een winkel is. Bergaf en geen bagage geeft je vleugels. 

Met mijn broodjes, boterhamvlees en een warme halve kip, lichtjes bergop richting Wies. Het gaat een stuk makkelijker zonder bagage en bovendien met de wind in de rug. Binnen een uur ben ik weer terug. Inmiddels is er nog een souvenirwinkel open gegaan waar we wat water met ijsblokjes getankt hebben in onze bidons voor de weg naar boven. 

We buigen af naar de pas met nog 26 km te fietsen en 700 m klimmen. De Old McKenzie Highway is verboden voor trucs en grote campers.
 

Het is een toeristische route. Het eerste stuk is makkelijk maar het wordt steeds moeilijker. We zijn goed in vorm en het kost ons niet al te veel moeite. 
 

Maar dat verandert. 
 

We ontdekken dat er geen water is bij de primitieve campsite. Onze host in Eugene had het fout. We komen in gesprek met twee eind twintigers. Tijdens ons lange gesprek krijgen we bier en we mogen onze bidons met water vullen. Thea, echt waar, en Cameron komen uit deze streek. Thea heeft 2 keer kanker gehad en is geopereerd. Het prijskaartje was $300.000 Zelf moesten ze $19.000 ophoesten wat ook hier erg veel is.  De rest werd betaald door het ziekenhuis waar ze werkt. Een uitzondering zover ik begrijp. Verzekeren is geen optie voor vele Amerikanen. 

We krijgen het inmiddels alle 4 koud en nemen afscheid. 
 

We gaan de tent opzetten en een warme maaltijd bereiden. De halve kip van vanmiddag zit ook nog gedeeltelijk in de tas. Deze keer gaat het goed met ons kookpitje. 

Het is net 8 uur geweest en Wies zit al in de tent. Met een trui en broek aan kruipen we in de slaapzak en om 10 uur gaan we verplicht slapen want het is koud en aardedonker. 

Morgen moeten we nog 20 km en 700 m klimmen. Dat wordt een heftige. Daarna een lange afdaling tot Sisters, Hiho.